Narodnooslobodilački partizanski odredi Jugoslavije: razlika između inačica

Na [[Savjetovanju u Stolicama]] (kod Krupnja, na teritorijiteritoriju tzv. [[Užička republika|Užičke republike]]) [[26. rujna]] [[1941]]. odlučeno je da se u svim ustaničkim odredima uvede jedinstven ustroj i zajedničko vodstvo, te uvede institucija političkih [[komesar]]a. Glavni štab NOPOJ preimenovan je u '''Vrhovni štab''' (kojem je na čelu [[Josip Broz Tito|Tito]]), te su, u skladu sa [[federacija|federalističkom]] koncepcijom [[KPJ]] preuređenju Jugoslavije, formirani njemu podređeni glavni štabovi za Sloveniju, Hrvatsku, Srbiju, Bosnu i Hercegovinu i Crnu Goru. Odred je zadržan kao najveća jedinica (manje nezavisne jedinice su bile čete, a najmanje partizanske grupe), a prema potrebi mogu se formirati grupe odreda. Odred se dijeli na dva do četiri bataljona, zatim na čete, vodove i desetine. Utvrđeno je da četa bude osnovna jedinica koja broji 80-120 boraca. Skrenuta je pažnja na značaj unapređenja obavještajne službe, saniteta i intendature.

U svim jedinicama uvedeni su [[politički komesar]]i, koji će brinuti o disciplini, moralu i provođenju političke linije [[KPJ]]. Odlučeno je i da se na svim oslobođenim teritorijamateritorijima osnivanju [[narodnooslobodilački odbor]]i kao organi "narodne vlasti" i razvija politička aktivnost u narodu. Za amblem pripadnika partizanskih jedinica određen je komunistički simbol, crvena petokraka zvijezda (nosili su je i vojnici [[SSSR]]-a). Ove su odluke bile protivne uputama koja je preko radio-veze iz Moskve davala [[Kominterna]], da se ne ide u organizaciju nove vlasti (tj. da se akcije ograniče na [[pokret otpora]] bez ambicije da se započne [[narodnooslobodilački rat]] i komunističku revoluciju) i da ne ističu komunistički simboli, jer je u ovoj fazi borbe, da bi se pomoglo [[SSSR]]-u, potrebno mobilizirati što šire slojeve stanovništva.

Nakon poraza ustanka u Srbiji i Crnoj Gori, krajem 1941. Vrhovni štab povlači se na teritorijuteritorij [[NDH]]. Koncepcija vojske sastavljene samo od odreda, koje čine stanovnici nekog užeg područja i vezani su uz taj teritorij, pokazala je ozbiljne manjkavosti. Zato je u mjestu Rudo je 21. prosinca 1941. osnovana [[Prva proleterska brigada]], kao mobilna jedinica koja se po potrebi može prebaciti na bilo koje područje gdje se vode borbe. Tijekom 1942, brigade su postale osnovne vojne jedinice, kombinirajući gerilsku i frontalnu borbu.