Plamenik: razlika između inačica

Uobičajeni plamenici koji se koriste su Bunsenov, Tecluov, MekerovMékerov (kao [[gorivo]] koriste lakozapaljive plinovite [[ugljikovodici|ugljikovodike]], obično smjesu [[propan]]a i [[butan]]a ili [[metan]]), te DanielovDaniellov plamenik.

*'''Bunsenov''' plamenik sastoji se od postolja za dovod, sapnice za ispust, te dimnjaka za provod i izgaranje smjese plina i zraka, koji na sebi ima prolaze s prstenom za regulaciju dovoda zraka. Maksimalna temperatura koja se njime može postići iznosi oko 1300 °C. Osim za zagrijavanje također se koristi za kvalitativnu analizu [[minerali|minerala]] i [[soli]] jer mnogi spojevi boje [[plamen]]. To je svojstvo najizraženije kod [[alkalijski metali|alkalijskih metala]], posebno [[kalij]]a i [[natrij]]a jer su gotovo sve njihove [[soli]] topljive tako da se ne mogu dokazati selektivnim taloženjem. Stakleno posuđe koje mora biti apsolutno suho suši se zagrijavanjem Bunsenovim plamenikom. Izumio ga je njemački kemičar [[Robert Wilhelm Bunsen]].

*'''MekerovMékerov''' plamenik identičan je Bunsenovom, s izuzetkom vrha dimnjaka, koji je proširen i sadrži metalnu mrežicu, koja odvodi toplinu plamena i sprječava zagrijavanje dimnjaka i uskakanje plamena. Osim toga, Mekerov plamenik daje višu temperaturu plamena od Bunsenovog i Tecluovog. Izumio ga je francuski kemičar Geoges Méker.

*'''Tecluov''' plamenik ima dimnjak koji završava kao i Bunsenov, no baza mu je proširena i sadrži pločicu koja zakretanjem regulira dovod zraka. Daje topliji plamen od Bunsenovog plamenika. Izumio ga je rumunjski kemičar Nicolae Teclu.