Barokno slikarstvo: razlika između inačica

Umjetnik kojeg zovemo prvim baroknim slikarom, [[Michelangelo Merisi della Caravaggio]], pristao je uz drugo načelo – ''skrušenu pobožnost''. Caravaggio je unio krajnji [[realizam (likovna umjetnost)|realizam]] u slikarstvo - njegove likove na slikama ocrtava neobično svjetlo i tama intimne sjene u koju su uronjene. Svoje likove je slikao gledajući žive modele, i to obično ljude s ulice, pa i likove svetaca i samog [[Krist]]a (Što je izazvalo zgražanje rimskih građana). Njegovi sljedbenici, [[Caravaggisti]], su se pojavili još za njegova života u Italiji, Nizozemskoj i Francuskoj.

Takvi likovi su i na njegovim prvim religioznim radovima: ''[[Pozivanje Svetog Mateja (Caravaggio)]]'' i ''[[Sv. Matej i anđeo]]''. Na prvoj slici su likovi Mateja i prijatelja čak prikazani u odjeći vremena kad je slika nastala, a svetost lika Krista postigao je prikazom svjetlosne trake koja kao da dolazi s nekog prozora pored slike. Upravo ta "ležerna" religioznost je odgovarala Protuprotu-reformatorskim težnjama (kao kod Francuza [[Georges de la Tour|de la Toura]]), ali i Protestantskimprotestantskim slikarima (kao što je bio Nizozemac [[Rembrandt]]). Slike su mu često bile i autobiografske ([[Golijat]] na slici ''David s Golijatovom glavom''). Svojim slikama je unio svojevrsnu revoluciju u slikarstvo koja se proširila izvan granica Italije, do Španjolske, Francuske i naravno Flandrije i Holandije.