'''Oboa''' <!--Skraćeno '''Ob.'''--> je [[drveni puhaćipuhački instrumenti|drveni puhaćipuhački instrument]] s dvostrukim jezičkom od trske. Na prvi pogled najsličniji [[klarinet]]u, ali se na početnom dijelu cijevi nalazi i kratka metalna cjevčica u koju je udjenut jezičak, dok je ljevkasto proširenje na kraju cijevi vidljivo manje nego na klarinetu. Zvuk koji proizlazi iz dvostrukog jezička pomalo je nazalan i oštar, a srazmjerno i prodoran, zbog čega se oboa katkad naziva i ''[[truba]] drvenih glazbenih instrumemata''. Međutim, ovaj instrument može zvučati i nježno i toplo, idilično i dirljivo, a to je i uloga koja joj se tipično dodeljuje u [[klasična glazba|klasičnoj glazbi]]. Također, tipična je za nju i melodika orijentalnog prizvuka (scena u hramu u [[opera|operi]] ''[[Aida]]'' [[Giuseppe Verdi|Giuseppea Verdija]], zbog asocijalcije s instrumentima slične vrste (zurle i dr.)).
Oboa je melodijski instrument i u orkestru često ima vodeće teme, a njen jasan, čujan i intonativno precizаn zvuk uzima se i kao mjerodavna intonacija za ugađanje orkestra, kada se prvo čuje oboa prema kojoj se ugađaju i ostali instrumenti. Virtuozno-tehničke bravure, koje se često dodjeljuju [[klarinet]]u i [[flauta|flauti]], oboi manje odgovaraju, a i njen tonski obim je kraći.
