Ikonoklazam: razlika između inačica
Izbrisani sadržaj Dodani sadržaj
Nema sažetka uređivanja |
|||
Redak 22:
Tek je carica Irena ponovo legalizirala ponovo štovanje ikona, sazvavši u dogovoru sa papom [[Hadrijan I.|Hadrijanom I.]] [[787.]] [[Drugi nicejski sabor|II. nicejski sabor]], koji je na razini kršćane dogme potvrdio da kršćani svetim slikama (ikonama) trebaju davati štovanje (grč. ''proskynesis''), ali ih se ne smiju obožavati (grč. ''latreia''): svete slike su uvijek samo - slike; one samo predstavljaju svojevrsni "prozor u nebo". U Franačkom carstvu, u koje je iz Rima donesen neprecizni prijevod grčkog izvornika zaključaka II. nicejskog sabora, nastala je oko tih zaključaka znatno nerazumijevanje: čak su franački biskupi poslali u Rim detaljni traktat kojim priznaju da relikvijama svetaca i svetim slikama treba u crkvama davati stanovito štovanje, ali osuđuju postavku da bi ikone trebalo štovati jednako kao [[Euharistija|Presveti oltarski sakrament]]: trebalo je dosta vremena da se ustanovi da franački biskupi zapravo govore točno isto što i zaključci II. nicejskog sabora, tj. da su u teološkoj zavadi sa - lošim prijevodom zaključaka II. nicejskog sabora.
Car [[Lav V. Armenac, bizantski car|Lav V. Armenac]] (813. - 820.) je ponovo stao na stranu ikonoklasta, te svrgava patrijarha [[sv. Nikefor patrijarh|sv. Nikefora]]. U odsutnosti prognanog patrijarha, vodstvo pravoslavne (pravovjerne) stranke preuzima učeni opat manastira Studium u Carigradu - [[sv. Teodor Studit]]; on je do danas<ref>[http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/audiences/2009/documents/hf_ben-xvi_aud_20090527_hr.html]
Kraj ikonoklazma je naznačila još jedna carica - - sv. Teodora, koja je bizantom vladala 842. - 855. god. kao regentica svojega maloljetnog sina [[Mihajlo III. Pijanica|Mihajla III.]]
| |||