Wikipedija

Suradnik:Petar607/Stranica za vježbanje: razlika između inačica

Pregledaj povijest
← Starija izmjenaNovija izmjena →
Izbrisani sadržaj Dodani sadržaj
VizualnoWikitekst
Redak 47:
 
==== Taktivnost ====
Taktivnost opisuje relativnu stereokemiju kiralnih (zrcalno simetričnih) strukturalnih jedinica unutar molekule. Postoje tri tipa takvih struktura: izotaktivna (svi supstituenti na istoj strani), ataktivna (nasumični položaj supstituenata), te sindiotaktivna (mjenjajući položaji supstituenata).
Tacticity describes the relative stereochemistry of chiral centers in neighboring structural units within a macromolecule. There are three types: isotactic (all substituents on the same side), atactic (random placement of substituents), and syndiotactic (alternating placement of substituents).
 
=== Morfologija polimera ===
Redak 100:
 
=== Optička svojstva ===
PolymersPolimeri suchpoput as PMMA andi HEMA:MMA arese usedkoriste asu matricesmatricama insredstva thepojačivača (eng. gain medium) of solid-stateobojanih dyelasera lasers thatčvrstog arestanja alsopoznatih knownkao aspolimernih polymer laserslasera. TheseOvi polymerspolimeri haveimaju avisoko highkvalitetnu surfacepovršinu qualityi andvisoku areprovidnost alsopa highlyboja transparentmolekule sokojom thatse thedopira lasermatrica propertiespolimera areima dominateddominantnu byulogu the laseru dye usedsvojstvima tolasera. dopeOvaj thetip polymerlasera, matrix.koji Thesespada typeu oforganske laserslasere, thatima alsovrlo belonguske tolinije theputanje class of organic laserssvjetlosti, are knowna to yieldje verykorisno narrow linewidths whichu isspektroskopiji usefuli foranalitičkim spectroscopy and analytical applicationsprimjenama.<sup>[38]</sup> An importantVažan opticaloptički parameterparametar inpolimera thekoji polymerse usedkoristi inu laserlaserskim applicationsprimjenama isje thepromjena changeindeksa inloma refractivesa indextemperaturom withpoznatog temperaturei also known askao dn/dT. For the polymersZa mentionedovdje herespomenute thepolimere (dn/dT) ~ −1.4 × 10<sup>−4</sup> in units ofu K<sup>−1</sup> inu therasponu temperature 297 ≤ T ≤ 337 K range.
 
=== Normnizirana nomenklatura polimera ===
Postoji više konvencija za imenovanje polimernih materijala. Mnoge često korišteni polimeri poput masovnih proizvoda zovemo zajedničkim ili trivijalnim imenima. Trivijalno ime se temelji na povijesnim presedanima ili učestaloj upotrebi, a ne normniziranoj nomenklaturi. Američko Kemijsko Društvo (ACS)<sup>[40]</sup> i IUPAC<sup>[41]</sup> imaju predložene normnizirane konvecije imenovanja; ACS-ove i IUPAC-ove konvencije su slične ali nisu identične.<sup>[42]</sup> Primjeri razlika u imenovanju dani su u tablici ispod:
There are multiple conventions for naming polymer substances. Many commonly used polymers, such as those found in consumer products, are referred to by a common or trivial name. The trivial name is assigned based on historical precedent or popular usage rather than a standardized naming convention. Both the American Chemical Society (ACS)<sup>[40]</sup> and IUPAC<sup>[41]</sup> have proposed standardized naming conventions; the ACS and IUPAC conventions are similar but not identical.<sup>[42]</sup>Examples of the differences between the various naming conventions are given in the table below:
 
U obje normnizirane konvencije imena polimera odražavaju imena monomera od kojih su sintetiziranai, a ne točnu prirodu ponavljajuće jedinice. Npr, polimer sintetiziran od jednostavnog alkena, etena, zadržava sufiks -en iako je uklonjena dvostruka veza tijekom procesa polimerizacije:
In both standardized conventions, the polymers' names are intended to reflect the monomer(s) from which they are synthesized rather than the precise nature of the repeating subunit. For example, the polymer synthesized from the simple alkene ethene is called polyethylene, retaining the ''-ene'' suffix even though the double bond is removed during the polymerization process:
 
==== Karakterizacija polimera ====
 
Karakterizacija polimera zahtijeva određivanje nekoliko parametara. Razlog tome je statistička distribucija lanaca različitih dužina, a svaki lanac se sastoji od monomera koji utječu na svojstva polimera.
 
Postoji niz laboratorijskih tehnika za određivanje svostava polimera. Tehnike poput raspršenja rentgenskih zraka pod širokim kutem, raspršenja rentgenskih zraka pod malim kutem i raspršenja neutrona pod malim kutem se koriste za određivanje kristalinične strukture polimera. Gel-permeacijska kromatografija se koristi za određivanje brojčanog prosjeka relativne molekulske mase, masenog prosjeka relativne molekulske mase i polidisperzivnosti. FTIR (eng. Fourier transform infrared spectroscopy), Raman (spektroskopija) i NMR se mogu koristiti za određivanje sastava. Termička svojstva poput temperature staklastog prijelaza i točke taljenja se mogu odrediti diferencijskom pretražnom kalorimetrijom (eng. Differential scanning calorimetry) i DMA (eng. Dynamic mechanical analysis) metodom. Piroliza nakon koje slijedi analiza fragmenata je još jedna tehnika određivanja moguće strukture polimera. Termogravimetrija je korisna tehnika određivanja termalne stabilnosti polimera. Detaljna analiza krivulje staklastog prijelaza omogućuje nam da doznamo nešto o faznom odvajanju u polimerima. Reološka svojstva se često koriste da pomognu odrediti molekularnu strukturu (molekulska masa, distribucija molekulske mase i grananje) te razumjeti kako će se polimer procesuirati, kroz mjerenja polimera u fazi taljevine. Još jedna tehnika karakterizacije polimera je ACOMP (eng. Automatic Continuous Online Monitoring of Polymerization Reactions) koja omogućuje karakterizaciju reakcija polimerizacije u realnom vremenu. Možemo ju koristiti u istraživanjima i razvoju kao alat za optimizaciju reakcije i naposljetku kao kontrolu sa povratnom vezom u reaktorima. ACOMP mjeri evoluciju prosječne molarne mase i intrinzične viskoznosti, kinetiku konverzije monomera i u slučaju kopolimera prosječnu promjenu sustava i distribuciju. Primjenjiv je u područjima slobodne radikalne i kontrolirane radikalne homo i kopolimerizacije, sinteze polielektrolita, heterogenih faznih reakcija, uključujući emulzijsku polimerizaciju, adaptaciju na šaržne (diskontinuirane) i kontinuirane reaktore i modifikacije polimera.<sup>[43][44][45]</sup>
 
=== Degradacija polimera ===
Degradacija polimera je promjena svojstava - vlačne čvrstoće, boje, oblika ili molekulske težine . polimera ili proizvoda temeljenog na polimeru pod utjecajem jednog ili više faktora okoline, poput topline, svjetlostim kemikalija i u nekim slučajevima, galvansko djelovanje (galvanksa korozija). Česte se događa pucanje veza u polimernom lancu zbog hidrolize, što dovodi do smanjenja molekulske mase polimera.
Polymer degradation is a change in the properties—tensile strength, color, shape, or molecular weight—of a polymer or polymer-based product under the influence of one or more environmental factors, such as heat, light, chemicals and, in some cases, galvanic action. It is often due to the scission of polymer chain bonds via hydrolysis, leading to a decrease in the molecular mass of the polymer.
 
Iako su ovakvi utjecaj često neželjeni, u nekim slučajevima, poput biodegeneracije i recikliranja mogu biti željeni da bi spriječili zagađenje okoliša. Degradacija isto tako može biti korisna u biomedicinskim primjenama. Npr. kopolimer polikatilka kiselina i poliglikolička kiselina se koristi u hidrolizičnim šavovimma koji polako degradiraju nakon što se primjene u rani.
Although such changes are frequently undesirable, in some cases, such as biodegradation and recycling, they may be intended to prevent environmental pollution. Degradation can also be useful in biomedical settings. For example, a copolymer of polylactic acid and polyglycolic acid is employed in hydrolysable stitches that slowly degrade after they are applied to a wound.
 
The susceptibility of a polymer to degradation depends on its structure. Epoxies and chains containing aromatic functionalities are especially susceptible to UV degradation while polyesters are susceptible to degradation by hydrolysis, while polymers containing an unsaturated backbone are especially susceptible to ozone cracking. Carbon based polymers are more susceptible to thermal degradation than inorganic polymers such as polydimethylsiloxane and are therefore not ideal for most high-temperature applications. High-temperature matrices such as bismaleimides (BMI), condensationpolyimides (with an O-C-N bond), triazines (with a nitrogen (N) containing ring), and blends thereof are susceptible to polymer degradation in the form of galvanic corrosion when bare carbon fiber reinforced polymer CFRP is in contact with an active metal such as aluminium in salt water environments.
Dobavljeno iz "https://hr.wikipedia.org/wiki/Suradnik:Petar607/Stranica_za_vježbanje"