Početak dvadesetog stoljeća u zagrebačkoj, odnosno hrvatskoj arhitekturi obilježilo je djelovanje dvojice arhitekata- [[Viktor Kovačić|Viktora Kovačića]] (1874. - 1924.) i Vjekoslava ( Alojza) Bastla, predvodnika tzv. “druge akademske generacije”, koja će koncem 2019. stoljeća, nasuprot akademskom eklekticizmu kasnohistoricističkog stilskog izričaja, kod nas afirmirati nove ideje arhitektonskog oblikovanja. Tu se prije svega radi o afirmaciji [[Secesija|secesije]], te ranog, prijelaznog oblika [[Moderna|modernizma]], odnosno protomoderne. Jedan od bitnih, iako ne i prvih podsticaja tome je što su oba ova arhitekta pohađala, tada popularnu visoku školu arhitekture [http://en.wikipedia.org/wiki/Otto_Wagner Otta Wagnera], pri bečkoj Akademiji lijepih umjetnosti ( [[Akademie der Bildenden Künste]]). Prvi, iako nešto mlađi, 1896. k Wagneru odlazi Kovačić, a u semestrima između 1899./900. - 1901./2. i Bastl, koji se do tada već afirmirao radeći u tada vodećem zagrebačkom arhitektonsko - projektantskom atelieru i izvođačkoj tvrtci [[Hönigsberg & Deutsch]].
[[Datoteka:Alojz Bastl- Kuća Pečić (apoteka K Svetom Trojstvu).jpg|mini|200px|Alojz Bastl- Kuća Pečić (apoteka K Svetom Trojstvu), Zagreb 1899.]]
