'''Zapadni Goti''' ili '''Vizigoti''' su bili nomadska plemena koja su se s istoka doselili na područje [[Zapadno Rimsko Carstvo|Zapadnog Rimskog Carstva]] u [[Seoba naroda|velikoj seobi naroda]] koncem [[4. stoljeće|4. stoljeća]], a djelomično su naseljavali i [[Bizant|područje Istočnog Rimskog Carstva (Bizanta)]].
Goti se prvi put pojavljuju kao narodpappaapapnarod [[268.]] godine kad su napali [[Rimsko Carstvo]] i počeli harati [[Balkan]]om. Invazija Gota je pomela rimsku provinciju [[Panonija|Panoniju]] i druge provincije [[Ilirik]]a, a čak su zaprijetili i Italiji. Ali oni su u ljeto te godine poraženi kod današnje talijansko-slovenske granice, a onda su potučeni u [[Bitka kod Niša|bitci kod Niša]] u rujnu [[268]]. U sljedeće tri godine vraćeni su preko [[Dunav]]a u seriji pohoda cara [[Klaudije Gotski|Klaudija II.]] i cara [[Aurelijan]]a. Ipak zadržali su posjede u [[Dacija|Daciji]], koju je Aurelijan evakuirao 271. Kad su se naselili u Daciji Goti prihvaćaju [[arijanstvo]], u kojem se vjeruje da [[Isus]] nije jedan od oblika Boga u Trojstvu, nego da je posebno stvoren i nema božanski epitet. To vjerovanje je bilo u direktnoj suprotnosti s [[katoličanstvo]]m, koje je postala glavna religija u 4. i 5. stoljeću. Iberijski Vizigoti su pripadali arijanizmu do [[589]]., kada ih kralj Rekared preobraća na katoličanstvo.
