Epirska Despotovina: razlika između inačica

|vođa1 = MihajloMihael I. Komnen Duka (prvi)

|vođa2 = Leonardo III. Tocco (zadnji)

Despotovinu je utemeljio [[1205.]] godine ''MihajloMihael I. Komnen Duka'', bratić [[Bizant|bizantskih]] careva [[Izak II. Angel|Izaka II. Angela]] i [[Aleksije III. Angel|Aleksija III. Angela]]. MihajloMihael I. isprva je bio u čvrstom savezu s Bonifacijem I. od Montferata, ali nakon što je izgubio Moreju ([[Peloponez]]) od [[Franci|Franaka]] u Bitci kod Maslinskog gaja kod Kundurosa, on je otišao u [[Epir (pokrajina)|Epir]], gdje se držao za slijednika bizantskog upravitelja stare teme Nikopol, potom se pobunio protiv Bonifacija. Epir je ubrzo je postao novi dom mnogih grčkih izbjeglica iz [[Carigrad|Konstantinopolisa]],

[[Tesalija|Tesalije]] i [[Peloponez|Peloponeza]], a MihajloMihael I. dosegao je slavu drugog [[Noa|Noe]], spašavajući brojne bizantske plemićke obitelji od [[Latinsko carstvo|latinskog]] pogroma. ''Ivan X. Kamateros'', [[Carigradska patrijaršija|Carigradski patrijarh]], nije ga držao za zakonitog vlastodršca, te se zbog toga rađe priklonio [[Teodor I. Laskaris|Teodoru I. Laskarisu]] u [[Nicejsko Carstvo|Niceji]]. Mihajlo I. je zbog toga priznao crkvenu vlast [[Papa|pape]] [[Inocent III.|Inocenta III.]] nad Epirom, te prekinuo sve veze s [[Pravoslavlje|pravoslavnom crkvom]].

Car [[Latinsko carstvo|Latinskog carstva]] Henrik Flandrijski zahtijevao je da Mihajlo I. barem nominalno prizna vlast Latinskog carstva, što je on i napravio, čak je dao svoju kćer da se oženi za Henrikova brata Eustahija [[1209.]] Mihajlo I. nije bog zna kako vjerovao u to savezništvo, više se pouzdao u neprohodne planina Epira, i držao da će one držati njegove latinske saveznike podalje od njegove Despotovine. U međuvremenu, su neki Bonifacijevi rođaci iz njegova Montferata zatražili da [[Epir (pokrajina)|Epir]] postane njihov posjed, zbog tog se je [[1210.]] Mihajlogodine Mihael I. udružio s [[Mletačka Republika|Mlečanima]] i napao Bonifacijevu [[Solunska Kraljevina|Solunsku Kraljevinu]]. MihajloMihael I. pročuo se u tom sukobu svojom

pretjeranom okrutnošću - on je svoje zarobljenike (ponekad su to bili i svećenici) dao razapinjati. Zbog toga ga je [[papa]] [[Inocent III.]] [[Ekskomunikacija|ekskomunicirao]]. Nakon tog sukoba MihajloMihael I. je bio prisiljen obnoviti savez s [[Latinsko carstvo|Latinskim carstvom]] i Henrikom Flandrijskim, nešto kasnije te iste godine.

[[MihajloMihael I. Angel Komnen Duka]] se bacio na osvajanje strateški važnih gradova u svom okružju, tako je ovladao [[Larisa (grad u Grčkoj)|Larisom]] i [[Drač|Dračem]]. Također je preuzeo kontrolu nad [[Korint|lukom]] i [[Korintski zaljev|Korintskim zaljevom]]. Potom je [[1214.]] godine uspio preoteti [[Krf]] [[Mletačka Republika|Mlečanima]], ali je nakon toga krajem godine ubijen, naslijedio ga je njegov bratić Teodor.

[[Teodor Angel Komnen Duka|Teodor Komnen Duka]] je krenuo odmah u napad na teritorije pod vlašću [[Solunska Kraljevina|Solunske Kraljevine]], a borio se i s [[Bugari|Bugarima]] uz put. Henrik Flandrijski poduzeo je kao protumjeru - kontranapad ali je umro na putu, tako da je [[1217.]] godine Teodor uspio zarobiti njegovog nasljednika Petra Courtenaya, i zatim ga najvjerojatnije pogubio. [[Latinsko Carstvo]], je ionako propadalo pod udarima rastućeg rivala iz [[Nicejsko Carstvo|Nicejskog Carstva]] tako da nije moglo spriječiti Teodora da zauzme [[Solun]] [[1224.]]. Nakon što je [[Nicejsko Carstvo|nicejski]] car [[Ivan III. Duka Vatac]] [[1225.]] zauzeo [[Edirne]], Teodor mu ga je ubrzo preoteo. Teodor se potom udružio s Bugarima i zajedno s njima istjerao [[Latinsko Carstvo|latine]] iz [[Tračke|Trakije]]. Teodor se zatim okrunio za [[Bizant|bizantskog]] cara [[1227.]] godine, međutim njega većina [[Grci|Grka]], nije hjela priznati za svoga cara, a posebno se tome opirao [[patrijarh]] iz [[Nicejsko Carstvo|Nicejskog Carstva]].

Solunska Kraljevina nakon [[bitka kod Klokotnice|bitke kod Klokotnice]], nikada nakon toga nije uspjela povratiti svoju moć. Teodorov mlađi sin [[Dimitrije Komnen Duka]] izgubio je Solunsku Kraljevinu koju mu ju preotelo [[Nicejsko Carstvo]] [[1246.]]. Tako se Mihajlo II. Komnen Epirski udružio s [[Latinsko Carstvo|Latinima]] protiv [[Nicejsko Carstvo|Nicejskog Carstva]]. No već [[1248.]] godine [[Nicejsko Carstvo|nicejski]] car ''[[Ivan III. Duka Vatac]]'' prisilio je MihajlaMihaela II. priznati ga za cara, te ga je zauzvrat priznao kao ''despota'' Epira.

[[Car]] [[Teodor II. Laskaris|Teodor II. Laskaris]] postao je saveznik despota Mihajla II. Komnena, njihova djeca oženila su se [[1256.]], a Teodor je kao naknadu za to uzeo epirsku luku [[Drač]]. Međutim Mihajlo II. nije htio prihvatiti ovo otimanje svog posjeda, te se [[1257.]] pobunio, potom je uspio pobijediti [[Nicejsko Carstvo|nicejsku]] vojsku pod vodstvom Đure Akropolitesa. Kad je Mihajlo II. krenuo sa svojom vojskom na Solunsku Kraljevinu, njega je istovremeno napao [[Sicilija|sicilijanski]] kralj [[Manfred]], te mu uspio preoteti dio [[Albanija|Albanije]] i [[Krf]]. MihajloMihael II. držeći se one ''protiv koga

nemožeš -udruži se'', postao je saveznik Manfredu davši mu svoju kćer [[Helena Komnen|Helenu]] za ženu. Nakon smrti cara Teodora II. Laskarisa, MihajloMihael II. udružio se s Manfredom i [[Vilim II. Villehardouin|Vilimom II. Villehardouinom]] ([[Ahajska Kneževina]]) u borbi protiv novog [[Nicejsko Carstvo|nicejskog]] cara [[Mihajlo VIII. Paleolog|Mihajla VIII. Paleologa]]. Njihov savez bio je vrlo krhak i

[[MihajloMihael VIII. Paleolog]] krenuo je zauzeti prijestolnicu MihajlaMihaela II. [[Arta, Grčka|Artu]], tako da je Despotovina Epir spala samo na okolicu [[Janjina (Grčka)|Janjine]] i Vonice. [[Arta, Grčka|Arta]] je ponovno postala dio Despotovine od [[1260.]] godine, u to vrijeme MihajloMihael VIII. Paleolog uspio je ponovno zauzeti [[Carigrad|Konstantinopolis]].

Nakon što je car [[MihajloMihael VIII. Paleolog|MihajloMihael VIII.]] obnovio [[Bizant|Bizantsko carstvo]] u

[[Carigrad|Konstantinopolisu]] [[1261.]] on je često upadao i terorizirao Epirsku Despotovinu. Potom je prisilio despota MihajlaMihaela II. da svog sina [[Nikefor, epirski despot|Nikefora]] oženi za njegovu nećakinju [[Ana Kantakuzen|Anu]] [[Kantakuzen]] [[1265.]]

MihajloMihael VIII. Paleolog držao je Epirsku Despotovinu svojom vazalnom državom, iako su MihajloMihael II. i Nikefor i nadalje ostali saveznici mletačkih vazalnih država [[Ahajska Kneževina|Ahajske Kneževine]] i [[Atenska Vojvodina|Atenske Vojvodine]] neprijatelja Bizanta. [[Krf]] i velik dio Epira zauzeo je [[1267.]] Karlo I. Anžuvinac (kralj [[Napulj|Napulja]] i [[Sicilija|Sicilije]]). Negdje oko [[1267.]]/[[1268.|68.]] umro je despot MihajloMihael II., car MihajloMihael VIII. Paleolog nije ni pokušavao direktno pripojiti Epirsku Despotovinu, već je dozvoniodozvolio MihajlovomMihaelovom sinu Nikeforu naslijediti oca. Nikefor se, međutim, udružio s napuljskim kraljem [[Karlo I. Anžuvinac|Karlom I. Anžuvincem ]][[1279.]], koji je prije toga zauzeo [[Drač]] [[1271.]] godine protiv cara MihajlaMihaela VIII. No kad je Karlo I. poražen i Nikefor je izgubio [[Albanija|Albaniju]] na račun Bizanta.

Kad je na [[Bizant|Bizantski]] prijesto stupio [[Andronik II. Paleolog]], sin MihajlaMihaela VIII., Nikefor je obnovio svoje savezništvo s [[Carigrad|Konstantinopolisom]]. Nikefor je, međutim ostao vjerni saveznik Karla I. Anžuvinca, čak i nakon njegova poraza od bizantske flote [[1292.]] Nikefor mu je dao i svoju kćer za njegova sina Filipa I. iz Taranta, te mu prodao velik dio Epira. Nakon Nikeforove smrti (oko [[1297.]]) u Epiru je počeo rasti [[bizant]]ski utjecaj, za to vrijeme vladala je kao [[regent]] njegova udovica Ana (rođakinja cara [[Andronik II. Paleolog|Andronika II. Paleologa]]), u ime svog sina ''Tome I. Komnena Duke''.

Ana je uspjela ženili svog sina Tomu I. Komnena Duku za kćer cara [[MihajloMihael IX. Paleolog| MihajlaMihaela IX. Paleologa]], ali je Toma ubijen [[1318.]] od strane svog [[Talijani|talijanskog]] rođaka ''Nikole Orsinija'', on je potom oženio njegovu udovicu i preuzeo kontrolu nad Epirskom Despotovinom. Njega je pak svrgnuo s vlasti vlastiti brat ''Ivan Orsini'' [[1323.]] godine. Ni on nije dugo uživao u svojoj vlasti njega je otrovala vlastita žena Ana [[1335.]] godine te je vladala kao regentica u ime svog maloljetnog sina ''Nikefora II. Orsinija''. Novi bizantski car - [[Andronik III. Paleolog]], stigao je [[1337.]] godine u sjeverni Epir s vojskom dijelom u kojoj je bilo i 2.000 [[Turci|Turaka]] (njegovog tadašnjeg saveznika Umur bega). Andronik III. prvo se posvetio problemu granice, zbog napada koje su vršili [[Albanci]] na Epir, a zatim se njegov interes okrenuo na neposlušnu Despociju. Ana je pokušala pregovarati i tako izvući nešto, ali je car Andronik III. ostao uporan i zahtjevao potpunu predaju Epirske Despotovine, na kraju je Ana morala pristati, tako je Epir konačno smiren pod carskim žezlom.

* [[MihajloMihael I. Angel Komnen Duka]] (1205.-1214.)

* [[Teodor Angel Komnen Duka]] (1214.-1230.), vladar [[Solunska Kraljevina|Solunske Kraljevine]] od 1225. do 1227.

* [[MihajloMihael II. Angel Komnen Duka]] (1230.-1271.)