'''Pravoslavlje''' ili [[ortodoksija]] je jedno od glavnih ogranaka [[kršćanstvo|kršćanstva]] (uz [[katolicizam]] i [[protestantizam]]).
Termin pravoslavna ili ortodoksna za vjeru i Crkvu isticao se na istoku da bi označio pristajanje uz pravovjerje i odbacivanje [[hereza]]. Antagonizam između [[Rim]]a i [[Carigrad]]a, politika [[bizant]]skih careva ([[cezaropapizam]]), težnje Carigradskog patrijarha, razlike u obredima, jeziku, formuliranju [[dogma|dogmi]], crkvenoj disciplini ([[celibat]]u) itd., doveli su do privremenog ([[864]].-[[868]].) te konačnog ([[1054]].) razilaženja pravoslavlja i zapadne Crkve. Danas u pravoslavlju postoji petnaest neovisnih crkava. Na čelu im stoji [[patrijarh]] ili [[arhiepiskop]] te [[arhijerejski sabor]] ili zbor svih [[episkop (pravoslavlje)|episkop]]a. Najugledniji je [[Carigradski patrijarh]] koji nosi titulu Ekumenskog patrijarha. Neovisna crkva dijeli se na [[Episkopija|eparhije]] kojima upravlja episkop, a eparhija se dijeli na parohije kojima upravlja [[paroh]]. Stare istočne patrijaršije, [[Jeruzalemska patrijaršija|Jeruzalemska]], [[Antiohijska patrijaršija|Antiohijska]] i [[Aleksandrijska patrijaršija|Aleksandrijska]], gube u [[7. stoljeće|7. stoljeću]] širenjem [[islam]]a svoje značenje. Pravoslavlje se iz Bizanta širi na [[Jugoistočna Europa|Jugoistočnu Europu]], [[Istočna Europa|Istočnu Europu]], [[Armenija|Armeniju]] i [[Gruzija|Gruziju]]. Za razliku od Katoličke crkve, pravoslavlje je razvilo nacionalne i državne [[autokefalna crkva|autokefalne crkve]].
U širem smislu, pojam pravoslavlje može se odnositi i na pravovjernost odnosno ortodoksnost, u suprotnosti s herezom odnosno krivovjerjem.
== Pravoslavlje u Južnoj, Jugoistočnoj i Istočnoj Europi ==
