Jednačenje po mjestu tvorbe: razlika između inačica
Izbrisani sadržaj Dodani sadržaj
mNema sažetka uređivanja |
m Bot: ispravka HTML koda i wiki sintakse |
||
Redak 5:
== Jednačenje zubnika ''s'' i ''z'' u ''š'' i ''ž''==
Redak 14:
== Jednačenje velara ''h'' u ''š'' ==
Jednačenje suglasnika vrši se i kada se [[velar]] (jedrenik) ''h'' nađe ispred suglasnika ''č'' i ''ć'', on tada prelazi u suglasnik ''š'':
Redak 24:
== Jednačenje nosnika ''n'' u usnenik ''m''==
Jednačenje suglasnika vrši se i kada se dentalni nazal, [[nosnik]] ''n'' nađe ispred bilabijalnih okluziva, [[usnenik]]a ''b'' i ''p''; on tada prelazi u bilabijalni nazal, usnenik ''m'':
Redak 32:
== Odstupanja od jednačenja ==
<br>
Redak 48:
== Jednačenja u pismu i govoru ==
Hrvatski [[pravopis]] jest fonološki (prije zvan i fonetski, glasovni, izgovorni, a sada i zvučni), kao i [[srpski]] i [[makedonski]], to znači da se jednačenja (po zvučnosti i mjestu tvorbe) vrše u govoru i pisanju. Većina slavenskih jezika ([[poljski]], [[češki]], [[ruski]], [[ukrajinski]], [[slovački]], [[slovenski]], [[bugarski]]...) rabi morfonološki (prije često pogrešno zvan etimološki, korijenski; sada su u porabi još nazivi tvorbeni ili morfološki) pravopis, jednačenja se vrše samo u govoru, a ne vrše se u pisanju. U hrvatskome jeziku postoje određene iznimke kad se jednačenja ne vrše u pismu radi lakše jasnoće i određivanja korijena riječi.
| |||