Lašva
Lašva je rijeka u srednjoj Bosni (BiH) i lijeva je pritoka Bosne.
Lašva | |
---|---|
rijeka | |
Lašva u Travniku | |
Položaj | |
Države | |
Naselja | Travnik, Vitez |
Fizikalne osobine | |
Duljina | 49,4 km |
Tok rijeke | |
Izvor | Turbe (sutoka Karaulske i Komarske Lašve) |
• Koord. | 44°13'59,24158"N, 17°27'22,06706"E |
Ušće | južno od Zenice kraj sela Lašve[1] |
• Koord. | 44°8'20,55"N, 17°55'57,23"E |
Ulijeva se u | Bosnu |
Lašva nastaje od dvije "Lašvice", Karaulske i Komarske, koje se spajaju u Turbetu. Izviru na Radalj-planini i Komar-planini.[1] Lašva dalje protječe kroz Travnik, od zapada prema istoku, a zatim i kroz Vitez, a nakon ukupno 49,4 km,[1] Lašva se južno od Zenice kraj sela Lašve[1] ulijeva u rijeku Bosnu. Ima porječje površine 949,7 km².[1]
Lašvanska dolina
urediDolina rijeke Lašve se proteže od jugoistočnih padina planine Vlašić (iznad Travnika) do Busovače. Ova se dolina formirala na 390 – 480 m nadmorske visine. Od sutjeske Lašve poslije Travnika, pa do sutjeske prije Kaonika, Lašvansko polje dugo je oko 17 km, a širina mu je različita i iznosi prosječno 3 km.
Zbog važnog geografskog položaja, dolina Lašve je uvijek bila frekventna prometnica, koja prirodno spaja dolinu Bosne na istoku, s vrbaskom dolinom na zapadu. Tako je i danas, iako kvaliteta prometnica danas ne odražava u potpunosti važnost ovog prometnog pravca.
Tragovi naselja na prostoru Travnika sežu u daleku prošlost, kada su Kelti, Iliri i Rimljani ispirali zlato iz Lašve. S Ilirima kao autohtonim stanovništvom, te s Rimljanima koji početkom naše ere osvajaju balkanske prostore i lašvanski kraj ulazi u povijesni period i pod višestoljetni utjecaj rimske antičke civilizacije. Po sačuvanim ostacima vidi se da je ovaj kraj u antičko doba bio dobro naseljen i da već tada možemo računati s nastankom prvih gradskih naselja na ovom prostoru.
Izvori
uredi- ↑ a b c d e August Kovačec, gl. ur., Hrvatska enciklopedija, 6. sv. : Kn – Mak, Leksikografski zavod »Miroslav Krleža«, Zagreb, 2004., ISBN 953-6036-29-0 (cjelina), ISBN 953-6036-36-3 (6. sv.), str. 444.