Uroš Predić: razlika između inačica

|veličina =

|opis =

|vrsta =

|praksa =

|potpis =

}}

Rođen je u Orlovatu, gdje je pohađao osnovnu školu, a potom njemačku školu u Crepaji. Od 1869. do 1876. studirao je sedmorazrednu gimnaziju u Pančevu (pančevačka realka, koja je kasnije dobila ime po njemu). Kao vrlo darovit, dobio je stipendiju Matice srpske i 1876. otišao na bečku slikarsku akademiju.

Završio je Umjetničku akademiju u Beču 1880. godine u klasi profesora Christiana Grieppenkerla, istaknutog bečkog slikara, koji je imao veliki utjecaj na Predića. U toku studija dobio je Gundelovu nagradu - za slikanje uljem po muškom modelu. Godine 1882. radio je u privatnom ateljeu prof. Grieppenkerla, a u razdoblju 1883-1885. bio je asistent Umjetničke akademije u Beču. U to vreme po uputstvu prof. Grieppenkerla i arhitekte Hansena izradio je 13 slika mitološke sadržine za friz Parlamenta u Beču. Usljed obiteljskih obveza 1885. godine vraća se u domovinu. U Orlovatu radi seriju slika iz života svojih seljaka. Zatim je 1886-1889. boravio u Beogradu, 1890-1893. u Novom Sadu i u Starom Bečeju. U periodu 1894-1909. živi u Orlovatu, a od 1909. godine pa do smrti u Beogradu. Svoje slike samostalno izlaže 1888, 1910, 1920, 1949. godine u Beogradu, 1890, 1949. u Novom Sadu, 1890. u Sremskim Karlovcima, 1890. u Pančevu i Vršcu.

U svom slikarskom opusu najviše su zastupljeni portreti, ikonografija, žanr i povijesne kompozicije, rjeđe krajolici, i samo jedan akt.

Jedan je od osnivača društva Lada 1904. i bio je neprekidno član ovog društva kao i njegov dugogodišnji predsjednik. Izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 26. siječnja 1909, a 3. veljače 1910. godine za redovnog člana. Jedan je od osnivača Udruženja likovnih umjetnika u Beogradu 1919. godine i prvi njegov predsjednik.

S ciljem postizanja što uvjerljivije sličnosti sa likom naručitelja i inzistirajući na prepoznatljivosti, Predić je postao kroničar građanskog društva svoga vremena. Godine 1885. u Pančevu je počeo sa slikanjem portreta po narudžbi, ponekad uz pomoć fotografija. Radio je najčešće reprezentativne portrete, glave ili biste.

Od žanr scena, poznata djela su „Vesela braća“ i „Siroče“ (na majčinom grobu), zatim povjesničarska djela su „Hercegovački begunci“ i „Na Studencu“. Jedna od najpoznatijih njegovih slika je „Kosovka devojka“. Uradio je čuvene portrete predsjednika Akademije: Sime Lozanića, Stojana Novakovića (1920), Jovana Žujovića (1921), Jovana Cvijića (1923), Đorđa Vajferta (1927) Slobodana Jovanovića (1930), Bogdana Gavrilovića (1935) i Aleksandra Belića (1940). Zatim portreti Mihaila Petrovića (1943), Ksenije Atanasijević (1917), Brane Petronijevića (1911) itd.

Uroš Predić je oslikao ikonostas bečejske pravoslavne crkve i ikonostas u kapeli bečejskog veleposjednika Bogdana Dunđerskog. Osim toga naslikao je više ikonostasa zbog kojih se ocjenjuje da je poslednji značajan srpski ikonopisac.

Posebnu kvalitetu kod Predića ima njegov crtež, što je posebno uočljivo u njegovim sačuvanim blokovima za skiciranje. U svom dugom stvaralačkom životu ostao je vjeran pravilima starih majstora i istrajao je na isticanju crteža i jasnoće kompozicije, pokazujući otpor prema težnjama mladih umjetnika koji su se školovali u Munchenu i Parizu.