Semaforska signalizacija: razlika između inačica

Pod semaforskom signalizacijom podrazumevapodrazumijeva se slanje poruka na daljinu korišćenjemkorištenjem signalnih zastavica. Nastala je davne 1803 . godine i u današnje vremevrijeme se najčešće naziva "Semafor". Godine 1933. je međunarodno kodirana i tako postala opšteopće priznati način optičkog signaliziranja na kraćim udaljenostima. Uz pomoć dvogleda, u dobrim uslovimauvjetima vidljivosti, sporazumevanjesporazumijevanje semaforom je moguće na udaljenostima do tri kilometra.

Izviđači često koriste ovaj sistemsustav slanja poruka, naročito na izviđačkim takmičenjimanatjecanjima. Najčešće se šalje poruka koja sadrži 30 karakteraznakova, od kojih obavezno dva broja. Drugi često korišćenikorišteni metod jemetoda relejno slanje poruka, gdegdje se poruka prenosi od primarnog pošiljaocapošiljatelja ka krajnjem primaocuprimatelju preko pomoćnih primalacaprimatelja /pošiljalaca pošiljatelja - releja.

Same zastavice su dimenzija 40 x 40 cm, dok je palica dužine oko 60 cm. Platno je najčešće dvobojno, podeljenopodijeljeno po dijagonali na deodio belebijele boje i deodio crvene boje, mada ovo nije jedina kombinacija boja. Boje zaviseovise od mestamjesta sa kogkojeg se šalje poruka i od vremenskih uslovauvjeta (npr., ako je u pitanju poljana ili ako je u pozadini pošiljaocapošiljatelja šuma, kombinacija je crveno-belabijela, ako su u pozadini pošiljaocapošiljatelja stenestijene ili je maglovito vremevrijeme, kombinacija je plavo -žuta, gdegdje je platno sastavljeno iz četiri kvadrata u šahovskom rasporedu).

Prilikom slanja poruke, potrebno je zauzeti dobar položaj kako bi primalacprimatelj poruke jasno videovidio pošiljaocapošiljatelja. PošiljalacPošiljatelj poruke zauzima raskoračni stav, stopala su u širini ramena. Početak i kraj poruke signalizira se kružnim pokretima obeobje ruke (tri puta). Radi lakšeg sporazumevanjasporazumijevanja, rečiriječi (a i slova) se odvajaju tako što se zastavice ukrste u položaju kada su ruke spuštene. Na ovakav način mogu se slati slova i brojevi, s' 'tim što se brojevi šalju cifru po cifru na sledećisljedeći način:

# svaka cifraznamenka se šalje kao kombinacija "dvojki" i "jedinica" tj.. "udarcima" dvedvije ili jednom zastavicom (uvekuvijek onom koja je u desnoj ruci). Npr.., ukoliko šaljemo cifruznamenku 5, poslaćemo je kao "dvojka" + "dvojka" + "jedinica" jer je 5 = 2 +2 +1;

# cifraznamenka "nula" se šalje kružnim pokretom zastavice, kao da pišete cifruznamenku u vazduhuzraku. Ukoliko broj sadrži više od jedne nule (npr. dvedvije) za njihovo ispisivanje koristitekoristiti obeobje zastavice istovremeno. Npr.., broj 100 ima dvedvije nule i šalje se kao "jedinica" i dvedvije nule a broj 1000 ima tri nule i šaqe se kao "jedinica" +dve dvije nule + nula ..

Ovo nije jedini način slanja brojeva. Koristi se i metodmetoda slanja brojeva koji podsećapodsjeća na raspored sati na časovnikusatu.

Slova specifična za naš jezik se šalju na sledećisljedeći način:

# Ć se šalje isto kao C, s' 'tim što se desnom rukom "udari jednom" u vazduhzrak da bi se naglasila razlika u odnosu na C;

# Č se šalje isto kao C, s' 'tim što se desnom rukom "udari dva puta" u vazduhzrak da bi se naglasila razlika u odnosu na C;

# Đ se šalje isto kao D, s' 'tim što se desnom rukom "udari jednom" u vazduhzrak da bi se naglasila razlika u odnosu na D;

# Dž se šalje isto kao D, s' 'tim što se desnom rukom "udari dva puta" u vazduhzrak da bi se naglasila razlika u odnosu na D;

# Lj se šalje isto kao L, s' 'tim što se obemaobjema rukama "udari jednom" u vazduhzrak da bi se naglasila razlika u odnosu na L;

# Nj se šalje isto kao N, s' 'tim što se obemaobjema rukama "udari jednom" u vazduhzrak da bi se naglasila razlika u odnosu na N;

# Š se šalje isto kao S, s' 'tim što se obemaobjema rukama "udari jednom" u vazduhzrak da bi se naglasila razlika u odnosu na S;

# Ž se šalje isto kao Z, s' 'tim što se obemaobjema rukama "udari jednom" u vazduhzrak da bi se naglasila razlika u odnosu na Z.