Dioklecijanovi progoni: razlika između inačica

'''Dioklecijanovi progoni''' ili '''Veliki progoni''', je naziv za posljednje velike [[progoni kršćana|progone kršćana]] od strane vlasti [[Rimsko Carstvo|Rimskog Carstva]], a koji su se zbili početkom 4. stoljeća. Ime su dobili po caru [[Dioklecijan]]u, jednom od vladara tadašnje [[tetrarhija|tetrarhije]], koji je 303. zajedno sa svojim kolegama [[Maksimijan]]om, [[Galerije]]m i [[Konstancije Klor|Konstancijem Klor]]om izdao niz [[edikt|edikata]] kojima se pod prijetnjom strogih kazni zahtijeva od [[kršćani|kršćanskih]] vjernika da prakticiraju [[religija u antičkom Rimu|tradicionalne rimske obrede]]; kasniji [[edikt]]i su, pak, bili usmjereni protiv kršćanskog svećenstva te doveli do konfiskacije crkvene imovine i spaljivanja crkvenih knjiga i tekstova. Progoni su bili različiti po svom intenzitetu u različitim dijelovima Carstva - na zapadu, u [[Rimska Britanija|Britaniji]] i [[Rimska Galija|Galiji]] su bili najslabiji, a u istočnim provincijama najžešći. U nekoliko navrata su edikti poništavani, da bi ih formalno ukinuo tek [[Milanski edikt]] koga su 313. donijeli carevi [[Konstantin Veliki|Konstantin]] i [[Licinije]].