Pozitron: razlika između inačica
Izbrisani sadržaj Dodani sadržaj
Nema sažetka uređivanja |
Nema sažetka uređivanja |
||
Redak 1:
Pozitron je [[antičestica]] [[elektron]]a, odnosno pozitroni su u [[antimaterija|antimateriji]] ono što su elektroni u [[materija|materiji]]. Pozitron za razliku od elektrona nema negativni [[naboj]] već pozitivan, ima [[spin]] 1/2 i identične je [[masa|mase]] kao i elektron, pa se elektron giba oko pozitrona isto kao i pozitron oko elektrona. Pozitron nastaje u različitim nuklearnim procesima, kao npr. beta-radioaktivnim raspadom nekih radioizotopa, te tvorbom para elektron-pozitron iz gama zrake. Kada se pozitron sudari s elektronom oni se anihiliraju. Pri tome najčešće nastaju dva [[foton|fotona]] gama-zraka. Stoga kada pozitron naleti na tvar brzo dolazi do njegove anihilacije. Tako je poluživot pozitrona kad naleti na molekularno sredstvo oko 400-500 ps, a za metale je smanjen čak na 100 ps. Međutim, sam za sebe, pozitron je stabilna čestica [[antitvar|antitvari]]. Kada bismo ga mogli zadržati u permanentnoj izolaciji izbjegla bi se anihalacija i pozitron bi zauvijek živio kao elektron.
Paul Dirac je 1928. godine teorijski predvidio postojanje pozitrona. Prve eksperimentalne dokaze o postojanju te do tada nepoznate čestice 1932. godine objavio je Carl D. Anderson. Ta je čestica kasnije identificirana kao pozitron i predstavlja prvootkrivenu antičesticu u fizici. Anihilacija pozitrona s elektronom prvi puta je proučavana 1940. godine. Različite eksperimentalne tehnike kojima su se proučavale anihilacije pozitrona u okvirima nuklearne spektroskopije doživjele su poseban razvoj u dva desetljeća nakon 1945. godine.
{| {{prettytable}}
!align="centered", style="background:Pink; color:black"|POZITRON
|-
|Antičestica
|elekron
|-
|Teorijsko predviđanje
|Paul Dirac, 1928.
|-
|Eksperimentalno otkriće
|Carl D. Anderson, 1932.
|-
|Masa
|9,1093826(16)·10<sup>−31</sup> kg
|-
|Naboj
|1,602176462(63)·10<sup>−19</sup> C
|-
|Spin
|1/2
|}
Vidi i:
| |||