Pozitron: razlika između inačica
Izbrisani sadržaj Dodani sadržaj
Nema sažetka uređivanja |
Nema sažetka uređivanja |
||
Redak 1:
Pozitron je [[antičestica]] [[elektron]]a. Pozitron ima jednaku [[masa|masu]] i [[spin]] (1/2) kao i elektron, ali suprotni predznak [[električni naboj|električnog naboja]] od elektrona. Dakle, pozitroni su u [[antimaterija|antimateriji]] ([[antitvar|antitvari]]) ono što su elektroni u [[materija|materiji]]. Pozitron nastaje u različitim procesima, kao npr. nuklearnim beta-radioaktivnim raspadom nekih radioizotopa, te tvorbom para elektron-pozitron iz gama zrake ( tj. [[foton|fotona]] dovoljno visoke energije). Kada se pozitron sudari s elektronom oni se anihiliraju. Pri tome najčešće nastaju dva [[foton|fotona]] gama-zraka. Stoga kada pozitron naleti na tvar brzo dolazi do njegove anihilacije. Tako je poluživot pozitrona kad naleti na molekularno sredstvo oko 400-500 ps, a za metale je smanjen čak na 100 ps. Međutim, sam za sebe, pozitron je stabilna čestica [[antitvar|antitvari]]. Kada bismo ga mogli zadržati u permanentnoj izolaciji, izbjegla bi se anihalacija, i pozitron bi zauvijek živio, kao i elektron.
Paul Dirac je 1928. godine teorijski predvidio postojanje pozitrona. Prve eksperimentalne dokaze o postojanju te do tada nepoznate čestice 1932. godine objavio je Carl D. Anderson. Ta je čestica kasnije identificirana kao pozitron i predstavlja prvootkrivenu antičesticu u fizici. Anihilacija pozitrona s elektronom prvi puta je proučavana 1940. godine. Različite eksperimentalne tehnike kojima su se proučavale anihilacije pozitrona u okvirima nuklearne spektroskopije doživjele su poseban razvoj u dva desetljeća nakon 1945. godine.
| |||