Nukleinske kiseline: razlika između inačica

'''Nukleinske kiseline''' su [[makromolekule]] koje sudjeluju u pohrani, prijenosu i ekspresiji [[genetika|genetičkegenetske]] informacije. To su linearni [[polimeri]] koji se sastoje od različitih [[nukleotidi|nukleotida]], poredanih u genetičkigenetski predodređenom slijedu koji je nositelj njihove uloge informacijskih makromolekula.

Nukleotidi su međusobno povezani preko [[fosfatna skupina|fosfatne skupine]]. Do uspostavljanja tzv. ''3', 5' fosfodiesterske veze'' dolazi reakcijom kondenzacije [[hiroksilnahidroksilna skupina|hidroksilnih skupina]] na suprotnim krajevima nukleotida. Sinteza zahtijeva [[energija|energiju]] (nukleotidi u reakciju stupaju kao [[nukleozid-trifosfat]]i) i informaciju (genetski određeni slijed koji čini postojeća molekula DNK-a). Nukleotidi se prepoznaju po principu sparivanja baza i vežu se s obzirom na poredak [[komplementarnost (biologija)|komplemenata]] u predlošku.

* '''[[DNK]]''' (''deoksiribonukleinska kiselina'') – sadrži [[deoksiriboza|deoksiribozu]], spremište je genetičkegenetske informacije, uglavnom je sadržana u [[stanična jezgra|jezgri]]

** [[mRNK]] (''glasnička RNK'') – u jezgri sudjeluje u [[transkripcija (biologija)|transkripciji]] genskog koda, potom se kroz jezgrinu ovojnicu premješta u [[citoplazma|citoplazmu]], gdje sudjeluje u procesu [[translatacija (biologija)|translatacije]]

Nukleinske kiseline je prvi opisao švicarski medicinar [[Friedrich Miescher]] godine 1869. U to vrijeme je njihova funkcija bila potpuno nepoznata. On je iz [[stanična jezgra|jezgra]] bijelih krvnih zrnaca izolirao supstancu koja se zbog visokog učešća fosfora u njenogsvojoj građi značajno razlikovala od bjelančevina. On je tu supstancu nazvao '''''nuclein''''' prema latinskoj rijeciriječi'' '''nucleus''''' (jezgrojezgra). Iako je upotrebomuporabom riječi nuclein upućivao na značaj ove supstance u naslijeđu, ipak on sam nije vjerovao da je ona jedini nosilac naslijeđa.

[[Albrecht Kossel]] je otkrio da nuclein u svom sastavu uvijek ima četiri različita gradivna elementa povezana sas molekulom šećera. KonačnoNapokon, 1889. godine [[Richard Altmann]] otkrio je nuclein i u biljnim [[stanica|stanicama]], te na osnovuosnovi njenenjegovih osnoveosnovnih kemijskekemijskih karakteristikeosobina dao jojmu danas poznato ime – '''nukleinska kiselina'''. Tek 1929. godine je [[Phoebus Levene]] primijetio da se nukleinskenukleinska kiselinekiselina (u njegovom slučaju deoksiribonukleinska kiselina) sastoji od šećera deoksiriboze, ostatka fosfatne kiseline, te četiri baze: adeninadenina, guaninguanina, citozincitozina i timintimina. On im je dao i opće ime – [[nukleotidi]].

== SintetskeSintetične nukleinske kiseline ==

'''Peptid-nukleinska kiselina''' (skraćenica: PNA od engleskog Peptide Nucleic Acid) je prva sintetskisintetično razvijena nukleinska kiselina koja se, dakle, ne pojavljuje u prirodi, ali je vrlo interesantna za biotehnologije. U međuvremenu je razvijen veći broj sintetskihsintetičnih nukleinskih kiselina: