Plamenik: razlika između inačica

*[[Bunsenov plamenik|'''Bunsenov''' plamenik]] sastoji se od postolja za dovod, sapnice za ispust, te dimnjaka za provod i izgaranje smjese plina i zraka, koji na sebi ima prolaze s prstenom za regulaciju dovoda zraka. Maksimalna temperatura koja se njime može postići iznosi oko 1300 °C. Osim za zagrijavanje također se koristi za kvalitativnu analizu [[minerali|minerala]] i [[soli]] jer mnogi spojevi boje [[plamen]]. To je svojstvo najizraženije kod [[alkalijski metali|alkalijskih metala]], posebno [[kalij]]a i [[natrij]]a jer su gotovo sve njihove [[soli]] topljive tako da se ne mogu dokazati selektivnim taloženjem. Stakleno posuđe koje mora biti apsolutno suho suši se zagrijavanjem Bunsenovim plamenikom. Postoji i varijanta sa štednim plamenom. Izumio ga je njemački kemičar [[Robert Wilhelm Bunsen]].

*[[Mékerov plamenik|'''Mékerov''' plamenik]] identičan je Bunsenovom, s izuzetkom vrha dimnjaka, koji je proširen i sadrži metalnu mrežicu, koja odvodi toplinu plamena i sprječava zagrijavanje dimnjaka i uskakanje plamena. Osim toga, Mekerov plamenik daje višu temperaturu plamena od Bunsenovog i Tecluovog. Izumio ga je francuski kemičar [[Geoges Méker]].

*[[Tecluov plamenik|'''Tecluov''' plamenik]] ima dimnjak koji završava kao i Bunsenov, no baza mu je proširena i sadrži pločicu koja zakretanjem regulira dovod zraka. Daje topliji plamen od Bunsenovog plamenika. Izumio ga je rumunjski kemičar [[Nicolae Teclu]].

*[[Daniellov plamenik|'''Daniellov''' plamenik]] sastoji se od dvije cijevi jedne u drugoj, kroz koje se posebno puštaju čisti [[vodik]] i čisti [[kisik]], koji na samom izlazu formiraju smjesu. Daje plamen temperature do 2700 °C. Izumio ga je [[Edward Daniel Clarke]], engleski mineralog i putnik.