Mladen Juran: razlika između inačica

Juran realizira 1988. svoj prvi cjelovečernji igrani film Trideset konja po scenariju Ive Brešana, a prema noveli Vjekoslava Kaleba, britku komediju s nizom popularnih glumaca (Boris Dvornik, Josip Genda, Sven Lasta, Milena Dravić, Milan Štrljić) koja denuncira pljačku nacionalizacije. “Brešan je u skladu sa «zahvalnim» prvim posleratnim godinama i humorističkim ambicijama napravio laku priču o razvlašćenima i povlašćenima, pri čemu je reditelj Mladen Juran najviše vodio računa o karakterizaciji likova. Upravo u likovima, odnosno glumcima, bilo je i najviše draži.» - V. Lazarević - "Naravno, samo naivan čovek bi pomislio da su to bile zgode koje nisu imale nikakve posledice, već samo uzrok.”, tako je o filmu pisao tadašnji hrabri tisak, a posljedice su bile tipične za totalitarni sustav - zatajivanje filma.

 

 

Juranov kratki igrani film Transatlantic, 1981. – «Nadrealističan prikaz tragične sudbine hrvatskog iseljenika» - pisao je Dražen Movre. Branko Belan, jedan od najvećih filmskih autoriteta u Juranu je nalazio «Osjećaj za značenja: izvrsnu atmosferu, inteligentno i moderno shvaćanje sintagme» - Miro Modrinić « Juran je rekonstruirao jednu sudbinu naše ekonomske emigracije s mnogo topline, u lijepo oslikanoj atmosferi stare Austrije o kojoj naš film nije dosad rekao gotovo ništa» - Milutin Čolić «Film sumorne atmosfere i smirene a jake emocije...» – Ivan Starčević «... možete jednoglasno sa mnom zaključiti da je jugoslavenska kinematografija (Transatlantic je trebao biti dugometražni film) u Mladenu Juranu dobila režisera velike senzibilnosti i vizualne kulture...».