Razgovor:Etnogeneza Makedonaca

Ovaj članak o etnogenezi Makedonaca nije članak o etnogenezi Makedonaca nego srpsko-bugarska teza o Makedoncima i nije objektivan niti uzima u obzir sve povijesne izvore!

Ovaj članak o etnogenezi Makedonaca nije članak o etnogenezi Makedonaca nego srpsko-bugarska teza o Makedoncima i nije objektivan niti uzima u obzir sve povijesne izvore!

U vjezi antičkih Makedonaca:

          Točno kažete da vaš članak nije potkrijepljen sa historijskim izvorima! 

Nego čudi me da se neki Hrvati stavljaju u interes Srba i Bugara i prihvataju njihov stav nasuprot njihovim prijateljima Makedoncima koji mogu lako pokazati dokaze da ovo nije tačan članak! Nije tačno da su antički Makedonci grčkog tj. helenskog podrrietla niti da su govorili grčki. Ako je to točno onda Hrvati govore srpski a ne hrvatski zbog toga što je jezik sličniji sa srpskom i razumeju ga nasuprot antičkog makedonskog jezika koji je bio potpuno nerazumljiv za Helene i kojeg je Aleksandar III Makedonski koristio kada je hteo da priča stzrogo poverljive stvari sa Makedoncima iz Falange i ovo je saznato od istorijskih izvora tj.od antičkih historijskih pisaca da je koristio svoj maternji makedonski jezik kada nije htjeo da ga Heleni razumiju. Grčke državice su bile pod okupacijom Makedonije i isto su vladane kao i ilirske, tračanske i druge osvojene državice. Mnogi antički historijski pisci pišu da su (antički) Makedonci bili poseban narod i da su govorili poseban (antički) makedonski jezik! To što se Filip II Makedonski na saboru svih Helena proglasio Hegemonom Helena kad ih je okupirano to je silom a ne dobrovoljno a svi su Heleni smatrali njega i njegovog sina Aleksandra okupatorima i mrzeli ih. Pročitajte Demostena, to je samo jedan od mnoguh pisaca. Zato je bilo negodovanja u 20 veku od stranje Atinjana kada je država želela postaviti spomenik Aleksandru. Isto i Aleksandar III Makedonski je bio političar i morao je se umiljkivati Helenima da bi ih sačuvao u savezništvu protiv Persije. Aristotel nije mogao da dobije državljanstvo Atine niti dobiti pravo glasa na univerzitetu u Atini jer je bio negrk tj. Makedonac iz Tesalonikija tj. barbarin!

U vjezi suvremenih Makedonaca:

          Nije točno da su makedonski intelektualci prerodbenici i vojvode iz VMORO bili Bugari po svesti. 

Oni su samo koristili Bugarsku i imali dvojno lice. Jedno pred Bugarske i drugu u narodu i inozemstvu. Na žalost sačuvano je u glavnom samo njihova prepiska sa Bugarskom i odatle toliko probugarskih teza po svijetu. Ali ima i izvora koji pokazuju što su ovi mislili i govorili u narodu i inozemstvu. Pročitajte intervju od strane grčkog novinara 1903 godine sa jednim od vođa VMORO-a Nikola Karev koji je bio i izabran za predsednika Makedonske Republike u Kruševu 1903 godine, on kaže da je on Makedonac po narodnosti kao i njegov narod u Makedoniji i da oni samo koriste Bugarsku jer niko drugi neće da pomogne. Goce Delčev je izjavio: "Makedonija ima svoje interese koje pripadaju samim Makedoncima. Svako ko želi biti oslobođen od strane Bugara, Srba ili Grka može sebe smatrati dobrim Bugarinom, Srbinom ili Grkom ali ne i dobrim Makedoncem", ili "ne poznajem ni jedan drugi narod koji ima toliko izdajica pored makedonskog". Isto i decenijama pre ilindenskog ustanka 1903 bugarski izaslanici propagandisti u Makedoniji kao što je pop Petar Slavejkov piše u svom pismu Bugarskoj: "među učiteljima u Makedoniji se širi shvaćanje da je jedna stvar Bugarin i bugarski jezik a druga Makedonac i makedonski jezik...da su Makedonci potomci Aleksandra i antičkih Makedonaca a Bugari Tatari...". Kasnije piše: "najzad je i makedonsko pitanje izašlo u javnosti. Kažemo najzad jer do pre jedne decenije smo mislili da su to samo prazne priče nekoj učitelja ali sada vidimo da većina njih želi to da sprovede u delu". Isto piše i Georgi Pulevski u svojoj knjizi iz tog doba: Slavjano-makedonska opšta istorija. I grčke andartske čete koje ja grčka vlada formirala puštajući osuđene razbojnike, ubice i kriminalce iz zatvore na Kritu ukoliko se slože da idu u Makedoniju 1904-1908 godine da šire grčku nacionalnu svest i jezik silom, pljačkom i ubijanjem kažu da meštani u Makedoniji govore makedonski i nazivaju se Makedoncima. To kaže i njihov vođa Melas a i njegov naslednik koji je čak napisao i makedonsku gramatiku da bi naučio makedonski zbog lakše komunikacije i propagande među meštanima. Bugarski poslanik u parlamentu u Sofiji iz tog doba najbolje opisuje i bugarsku laž i propagandu: "Bugarsku ne interesuje tobožnji bugarski element u Makedoniji jer ukoliko se složi da goleme sile organizuju referendum u Makedoniji dali narod želi da bude sa Bugarima i Bugarskom ili samostalnim onda bi izgubili skoro celu Makedoniju. Bugarsku interesuju samo plodna solunska polja i pooreski obveznici". U balkanskim ratovima više od 100 000 makedonaca je podržalo Srbiju, Bugarsku i Grčku jer su bili izmanipulisani da se bore za makedonsku državu. Ali nakon takozvanog oslobođenja u prvom balkanskom ratu Jane Sandanski je održao govor slobodne i nezavisne makedonije. Bio je na govoru napadnut od grčkih oficira i jedva sačuvao živu glavu. Da je VMORO bila probugarska organizacija ne bi Bugarska morala stvarati novi Vrhovni makedonski Komitet koji je bezuspešno pokušavao izdajom i pretnjom zameniti pravi Centralni Komitet VMORO. Tada su makedonci shvatili da su izigrani. nakon drugog balkanskog rata izbio je i treči balkanski rat tj. makedonsko-albanski ustanci u Tikveškom kraju i Ohridsko-Debarskom kraju protiv Srbije koji su krvavo ugušeni. Najzad na prvom popisu u Srbiji 1921 u Makedoniji skoro svi su se izjasnili kao etnički Makedonci (630 000). Isto je bilo i u Grčkoj Makedoniji u pogledu narodnosti i jezika 1925. Makedonci u sva tri dela Makedonije su prihvatali komunističke partije jer su jedino one prihvatale realnost tj. postojanje etničkih Makedonaca.

Nakon drugog svetskog rata KPJ i KPM nisu imale mnogo posla jer nisu morale da stvaraju novi narod kao što je morala BKP nakon ubistva Georgi Dimitrova 1947 od strane Staljina zbog njegove nezavisnosti i neposlušnosti. Ali i pored toga i na drugom popisu stanovništva koji je se održao 10 godina nakon prvog 1946 godine stanovništvo u Pirinskoj Makedoniji je se izjasnilo kao etnički Makedonci, 67% stanovništva tog regiona, i pored represalija zbog vraćanja stare buržoaske šovinističke politike nepriznavanja makedonskog naroda, slično kao i na prvom popisu kada je se 71% stanovništva izjasnilo kao makedonsko po narodnosti.

Danas stariji ljudi se izjašnjavaju kao etnički Makedonci masovnije nego malđi koji traže zaposlenje a nakon prvih uspjeha makedonske partije OMO Ilinden Pirin koja je nakon pada socijalizma skupila 5000 potpisa i je registrovana i osvojila je nekoliko kmetovskih (gradonačelničkih) mesta ubrzo je zabranjena zbog čeha je Evropski sud za ljudska prava osudio Bugarsku za kršenje ljudskih prava i zahtevao dozvolu registracije i dosudio oštetu Bugarska je isplatila samo odštetu ali uporno odbija da sprovede predusu tj. da dozvoli ponovnu registraciju te partije a EU nema mehanizme da tu presudu sprovede silom pa je Bugarska počela privoditi na informativni razgovor ljude koji su dali potpis toj partiji. Ista je situacija i u Grčkoj. Evropski sud za ljudska prava je presudio da Grčka krši ljudska prava time što ne dozvoljava da se registruje dom makedonske kulture u Lerinu (sadašnja Florina) u egejskoj Makedoniji. Ali nema mehanizme da to sprovede. Makedonska partija Vinožito (Duga ili Rainbow) regostrovana u Lerinu koja osvoja više od 7000 glasova. Na to Grčka odgovara vojnim vežbama u etničko makedonskom selu Ovčarani u Lerinu uništavajući njihova dobra i njive pre nekoliko godina. Grčki Helsinški Monitor je optuđen za veleizdaju od javnog tužilaca zato što je javno progovorio o postojanju etničkih Makedonaca kao manjina u sjevernoj Grčkoj i o njihovoj diskriminaciji ukoliko se izjašnjavaju tako a po grčkom krivičnom zakoniku to je predviđeno kao krivično delo veleizdaje koje se kažnjava sa doživotnim zatvorom. Nije ni čudo s obzirom da je Grčka država pre toga vladala kao Hitler u pogledu negrka a čak i danas oficijalno kažu da su u Grčkoj svi grci i pravoslavni kao i u fašističkim zemljama i svako ko misli drugačije je izdajnik a susjedi su neprijatelji koji hoće da ih satru. To je zato što je u Grčkoj 1948 bio gradjanski rat i monarho-fašistička struja u Grčkoj je podržana od Čerčila i od Ruzvelta i Staljina kasnije nasuprot KPG, EAM i ELAS koji su imali većinu stanovništva i pobunili se protiv britanske vojske nakon drugog svetskog rata pa je Čerčil i pored protivljenja Ruzvelta poslao nekoliko britanskih divizija od oko 400 000 vojnika da bi ugušili pobunu Demokratske Armije Grčke koja je bila formirana od KPG, EAM i ELAS tj. većine stanovništva. Nakon poraza DAG makedonska sela su konstantno bombardovana, deca su kidnapovana i proterana po istočnoj Evropi i južni SSSR kao i u Kanadi, i nešto i u Australiji i manje u SAD.

I danas imamo makedonsku priznatu manjinu od ovih ljudi u Rumuniju i Kanadu. Nakon ubijanja i proterivanja dece grčka armija je donela odluku o konfiskaciji njihove imovine i kasnije je dodeljivana ili prodavana grčkim kolonistima. Pre toga nakon okupacije egejske Makedonije 1913 nezavisna međunarodna Černiegijeva komisija u kojoj su bili i ugledni amerikanski univerzitetski profesori je otkrila genocid u egejskoj Makedoniji koji je osobito bio izrađen u Kukušu. 400 000 ljudi je pobeglo u Bugarskoj iz egejske Makedonije u Balkanskim ratovima. Kasnije 1919 je potpisan ugovor sa Bugarskom o dobrovoljnom preseljavanju Grka iz Bugarske u Grčkoj i Bugara (Makedonaca) iz Grčke u Bugarskoj. Ovaj je ugovor iskorišćen za proterivanje skoro 100 000 Makedonaca u Bugarskoj. Nakon grčko-turskog rata 1923 potpisan je međunarodni ugovor u Lozani po kome su svi Makedonci sa muslimanskom vjerom (40-80 000) i ostali kao što su Albanci i Turci, proterani u Turskoj a na njihovo mjesto su doseljeni više od 600 000 pravoslavnih Grka, vlaha i pravoslavnih Turaka iz Turske. Donesen je zakon kojim se sva makedonska imena reka, gradova, planina, kao i imena i prezimena zabranjuju i uvode se grčka imena. I dan danas Makedonci u Grčkoj ne mogu da vrate stara prezimena. 1936 na vlasti dolazi diktator Joanis Metaksas koji uvodi kao krivično delo govoriti negrčki jezik tj. makedonski javno i privatno po domovima i čak i naveče su grčki policajci dolazili i prisluškivali ispod prozora u makedonskim kućama i ukoliko čuju makedonsku reč odmah primijenjuju sve predviđene zakonske sankcije kao što su, batinanje, prinudno ispijanje (prepijanje) Ricinusovog ulja (nakon čega čovek dehidrira i umire), probadanje jezika sa iglom, novčane kazne za svaku reč, konfiskaciju njiva i imovine i davanje Grcima, i slanje po logorima na grčkim otocima gde su mnogi Makedonci zbog torture poludeli. Slično je činio i Vančo Mihajlov koji je postao bugarski plaćenik i propagandist po Pirinskoj Makedoniji koji je ubio sve makedonske intelektualce koji su se javno deklarisali kao etnički Makedonci između dva svetska rata.— Prethodni nepotpisani komentar napisao je Negush (razgovor • doprinosi)

Slobodno napiši i dodaj/izmjeni ono što smatraš da je potrebno i stavi izvore. --Kexek (razgovor) 20:16, 22. travnja 2014. (CEST)