Banu Qasi

Banu Qasi, Banu Kasi ili Beni Casi (arapski: بنو قسي or بني قسي‎, što znači "sinovi" ili "nasljednici Kasija") ili Banu Musa bili su baskijska Muladi (muslimanska) dinastija koja je u 9. stoljeću vladala gornjim tokom rijeke Ebro prije nego što su je uništili suparnički muslimanski klanovi.

Osnivač dinastije je bio hispano-rimski ili vizigotski velmoža po imenu Kasije (Cassius)^[1] koji se godine 714. za vrijeme omejadskog osvajanja Iberijskog poluotoka preobratio na islam. Nakon preobraćenja je osobno putovao u Damask kako bi se poklonio tamošnjem kalifu Al-Validu i od njega je dobio vlast nad oblašću gornjeg toka Ebra. Za Kasija i njegove nasljednike je bilo karakteristično da su zadržali bliske veze sa svojim kršćanskim sunarodnjacima i susjedima, te da su često sklapali brakove s njihovim vladarskim kućama te ulazili u političke i vojne saveze. Dinastija Banu Qasi je u tom smislu bila poluneovisna klijentska država Omejadskog Kalifata, a potom omejadskih emira i kalifa u Al-Andalusu, koji su imali problema svojim klijentima nametati vlast. Glavni neprijatelji Banu Qasija su, pak, bili Franci sa sjevera, kao i Kraljevina Asturija sa zapada. Dinastija je svoj vrhunac imala u 9. stoljeću, ali je 928. uništena od suparničke dinastije Tujibida. Sjedište države je bilo u gradu Tudela na jugu današnje Navare.

Vodstvo klana Banu Qasi uredi

Sljedeće ličnosti u dokumentima navode kao vođe klana Banu Qasi (u kurzivu su navedene ličnosti za koje povezanost s porodicom nije jasna/pouzdana):

Cassius (Kasije), fl. 714
- Abu Taur, Wali od Huesce, fl. 778, možda Kasijev sin
Musa ibn Fortun, (možda ubijen 788), Kasijev unuk
- Mutarrif ibn Musa, ubijen godine 799., možda sin Musa ibn Fortuna
- Fortun ibn Musa, ubijen u pobuni 801, možda sin Musa ibn Fortuna, a možda ista ličnost
Musa ibn Musa, u. 862, sin Muse ibn Fortuna
Lubb ibn Musa, godine875, sin Muse ibn Muse
Isma‘il ibn Musa, zajednički vođa do 882, u. 889, sin Muse ibn Muse
Muhammad ibn Lubb, zajednički vođa do 882, potom jedini vođa, godine 899, sin Lubba ibn Muse
Lubb ibn Muhammad, godine 907, sin Muhammada ibn Lubba
Abd Allah ibn Muhammad, godine 915., sin Muhammada ibn Lubba

(borba za nasljedstvo između Mutarrif ibn Muhammada i Muhammad ibn Abd Allaha, 915. – 916.)

Muhammad ibn Abd Allah, godine 923., sin Abd Allah ibn Muhammada
Muhammad ibn Lubb, godine 929., sin Lubb ibn Muhammada

(kraj dinastije)

Izvori uredi

↑ Warwick Ball (2009). Out of Arabia: Phoenicians, Arabs, and the discovery of Europe. East & West Publishing. pp. 117–122. ISBN 978-1-907318-00-9. Retrieved 30 March 2013.

[1] Warwick Ball (2009). Out of Arabia: Phoenicians, Arabs, and the discovery of Europe. East & West Publishing. pp. 117–122. ISBN 978-1-907318-00-9. Retrieved 30 March 2013.

[1]