Barokno slikarstvo: razlika između inačica
Izbrisani sadržaj Dodani sadržaj
Oznaka: uklonjeno uređivanje |
m uklonjena promjena suradnika Ljuba brank (razgovor), vraćeno na posljednju inačicu suradnika NeptuneBot Oznaka: brzo uklanjanje |
||
Redak 27:
[[Datoteka:Georges de La Tour 048.jpg|mini|200px|[[Georges de La Tour]], ''Sveti Josip kao stolar'', oko [[1635.]] – [[1640.]], ulje na platnu, 137 × 101 cm, [[Louvre]], [[Pariz]].]]
Umjetnik kojeg zovemo prvim baroknim slikarom, [[Michelangelo Merisi della Caravaggio]], pristao je uz drugo načelo – ''skrušenu pobožnost''. Caravaggio je unio krajnji [[realizam (likovna umjetnost)|realizam]] u slikarstvo - njegove likove na slikama ocrtava neobično svjetlo i tama intimne sjene u koju su uronjene. Svoje likove je slikao gledajući žive modele, i to obično ljude s ulice, pa i likove svetaca i samog [[Krist]]a (Što je izazvalo zgražanje rimskih građana).
Takvi likovi su i na njegovim prvim religioznim radovima: ''[[Pozivanje Svetog Mateja (Caravaggio)]]'' i ''[[Sv. Matej i anđeo]]''. Na prvoj slici su likovi Mateja i prijatelja čak prikazani u odjeći vremena kad je slika nastala, a svetost lika Krista postigao je prikazom svjetlosne trake koja kao da dolazi s nekog prozora pored slike. Upravo ta "ležerna" religioznost je odgovarala protu-reformatorskim težnjama (kao kod Francuza [[Georges de la Tour|de la Toura]]), ali i protestantskim slikarima (kao što je bio Nizozemac [[Rembrandt]]). Slike su mu često bile i autobiografske ([[Golijat]] na slici ''David s Golijatovom glavom''). Njegovi sljedbenici, [[Caravaggisti]], su se pojavili još za njegova života u Italiji, Nizozemskoj i Francuskoj, a svojim slikama je unio svojevrsnu revoluciju u slikarstvo.
| |||