Mišićevo
Mišićevo (ćir.: Мишићево, mađ.: Hadikörs i Misityevö) je naselje u općini Subotica u Sjevernobačkom okrugu u Vojvodini.
| Mišićevo Мишићево - Hadikörs | |
|---|---|
| Koordinate: 45°59′N 19°29′E / 45.983°N 19.483°E | |
| Država | Srbija |
| Pokrajina | Vojvodina |
| Okrug | Sjevernobački okrug |
| Općina | Subotica |
| Površina | |
| - Ukupna | 133.7 km² |
| Visina | 137 |
| Stanovništvo (2002.) | |
| - Grad | 446 |
| - Gustoća | 68 stan./km² |
| Poštanski broj | 24211 |
| Pozivni broj | 025 |
| Registarska oznaka | SU |
| Zemljovid | |
  Mišićevo | |
| Podaci za površinu i gustoću naseljenosti dati su zbirno za katastarsku općinu Bajmok, u kojoj se nalaze dva naselja, Bajmok i Mišićevo. | |
Povijest uredi
Nastalo je 1925. godine parceliranjem zemljišta i naseljavanje ratnih dragovoljaca iz Srbije, Crne Gore, zatim stanovnika iz Like. Ime je dobilo prema Živojinu Mišiću, zapovjendiku srpske vojske na solunskom bojištu.
U Drugom svetskom ratu ovaj je kraj došao pod Mađarsku. Slaveni su pali u nemilost, ponajviše kolonizirani srpski dobrovoljci i kolonisti. Svi naseljenici, dobrovoljci i kolonisti s obližnje Rate i Mišićeva deportirani su u logore u Mađarsku. Većina ih je ostala ondje do kraja rata, a u njihove su kuće naseljeni su seljaci iz Erdelja i Bukovine (Čango-Mađari), koji su ondje ostali živjeti do kraja rujna 1944. godine. Mađarske su vlasti istjerane iz tog kraja 19. listopada 1944. godine. Doseljeni Mađari povukli su se u zapadne dijelove Mađarske, preživeli su se kolonisti vratili, a osim njih i novi agrarni interesenti iz dalje i bliže okoline. Sedamdesetih godina dvadesetog stoljeća Mišićevo je dobilo je status samostalog naselja. Dotad je na katastarskim zemljovidima bilo dijelom katastarske općine Bajmak, zajedno s Ratom.
Stanovništvo uredi
U naselju Mišićevo živi 446 stanovnika, od čega 359 punoljetnih stanovnika s prosječnom starostio od 42,0 godina (39,8 kod muškaraca i 44,1 kod žena). U naselju ima 161 domaćinstvo, a prosječan broj članova po domaćinstvu je 2,77.
Prema popisu iz 1991. godine u naselju je živjelo 509 stanovnika.
Ovo je naselje srpskih dobrovoljaca, no usprkos tome skoro polovicu stanovnika čine Hrvati, većim dijelom oni iz nehrvatske opcije Bunjevaca. Srbi su relativna većina, a Hrvati su drugi po brojnosti, ukupno 41,47% 2002. godine.
| Etnički sastav 2002.[1] | ||
| Narod | Stanovnika | % |
| Srbi | 208 | 46,63% |
| Bunjevci | 150 | 33,63% |
| Hrvati | 35 | 7,84% |
| Mađari | 18 | 4,03% |
| Jugoslaveni | 15 | 3,36% |
| Crnogorci | 1 | 0,22% |
| Muslimani | 1 | 0,22% |
| nepoznato | 1 | 0,22% |
| broj stanovnika | 601 | 582 | 597 | 554 | 517 | 509 | 446 |
| 1948. | 1953. | 1961. | 1971. | 1981. | 1991. | 2001. |
Izvor:[2]
Izvor uredi
- ↑ 2. Knjiga 1, Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku Arhivirana inačica izvorne stranice od 2. ožujka 2008. (Wayback Machine), Beograd, veljača 2003, ISBN 86-84433-00-9
- ↑ 1. Knjiga 9, Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, Svibanj 2004, ISBN 86-84433-14-9